Wat doet een fractievoorzitter in de huidige corona tijd? Kan hij wat afstand nemen van zijn werk en de rust vinden om zich te bezinnen? Het antwoord is: nee! Maar dat ligt meer in de combinatie van alle taken en verantwoordelijkheden die ik heb buiten het raadswerk om.
Ten eerste zijn mijn kinderen Luna (8) en Mila (6) de hele dag thuis. Ik heb de thuisschool omgedoopt tot wereldschool om de motivatie van mijn oudste dochter Luna erin te houden. Ze krijgt nu geschiedenisles over de Egyptenaren, Grieken en Romeinen, samen kijken we Metropolis (heel interessant, een aflevering over hoe mensen omgaan met hun gebit; zo laten Zuid-Afrikaanse mannen hun voortanden weghalen om seksueel aantrekkelijker te zijn), maken we een model van het zonnestelsel van 150 meter lang en start Luna een schrijfproject met leerlingen van de school in Liberia waar ik aan verbonden ben als toezichthouder. In het weekend genieten we van het weer en gaan we lekker naar buiten, natuurlijk wel op veilige afstand van iedereen.
Mijn vriendin Welmoet runt biologische tuinderij de Stroom in Hemmen en werkt dus in een vitale sector. Het groeiseizoen is met dit mooie weer begonnen, dus zij is steeds vaker van huis. Gelukkig komt mijn moeder van 78 nu regelmatig langs. Zij woont alleen en de hele dag geïsoleerd zitten zou voor haar vreselijk zijn. Zij helpt dus met het thuisonderwijs maar om haar niet in gevaar te brengen met corona mijdt ik verder elk contact en ben ik op straat en in de winkel enorm op mijn hoede. Ook let ik er nauwgezet op dat mijn kinderen hetzelfde doen, want hoewel zij van de regering nog steeds met andere kinderen mogen spelen vind ik dit nu te risicovol.
De momenten die ik over heb vul ik zoveel mogelijk met raadswerk en mijn werk op het Olympus College in Arnhem, een school voor MAVO, HAVO en VWO. Gelukkig houdt mijn school goed rekening met de situatie; ze hebben er alle begrip voor dat ik niet alles kan doen wat ik normaal kan doen omdat ik ook nog jonge kinderen thuis heb. Wat dat betreft is de overheid een fijne werkgever, ook als ik het vergelijk met verhalen die ik soms hoor uit het bedrijfsleven; targets blijven gewoon hetzelfde en als mensen hierdoor in de stress schieten moeten zij hun stress beter leren managen. Of werkgevers die zeggen dat je met verhoging best nog kan komen werken. Op de laatste schooldag voor de lockdown belde ik dat ik een heel klein beetje verkouden werd en mij werd meteen opgedragen om thuis te blijven.
Het raadswerk was de eerste twee weken van de lockdown op een wat lager pitje, maar toen begon het weer. Ik heb overleg met fractievoorzitters van de andere politieke partijen en met het presidium (de agendacommissie van de raad). De besluitvorming moet doorgaan en terwijl heel Nederland digitaal weet te vergaderen is de gemeente Overbetuwe van mening dat goede besluitvorming enkel fysiek kan. Ik heb hier zo mijn mening over…
Gelukkig letten mijn collega-raadsleden en de rest van de fractie goed op elkaar en vragen we steeds of iedereen het nog wel bolwerkt. We hebben met de fractie nu twee keer digitaal vergaderd en we worden er steeds beter in. Ik vraag mij soms stiekem wel eens af of ik nog wel terug kan naar het fysieke tijdperk. Het is soms best fijn om niet steeds op en neer naar Elst te moeten, al mis ik de tochtjes met mijn banaan (ligfiets) soms wel om het hoofd na een vergadering op te ruimen. Elkaar meer zien dan alleen het hoofd is soms ook wel fijn.
Kortom, ik houd dit nog wel even vol en hoef me niet te vervelen. Tegelijkertijd besef ik mij dat heel veel anderen niet in zo’n gemakkelijke positie zitten als ik, naar hen gaan mijn gedachten in deze tijd.
Ik wens jullie allemaal veel gezondheid en houd goede moed!
Hanno Krijgsman