In de opvang is er een vrijwilligersteam dat zorgt voor taalles, de kinderen vermaakt, de bewoners begeleidt bij hun tripjes naar het centrum van Elst, en nog veel meer. Zelf kom ik er wekelijks langs en ga ik voetballen of tafeltennissen met de kinderen. Op dat soort momenten maakt het niet uit dat we niet dezelfde taal spreken, met een beetje Engels, wat handgebaren en vooral veel gelach begrijpen we elkaar toch een beetje. Ik vind het fijn dat ik op deze manier beter kan begrijpen wat de situatie is van de bewoners van de opvang.
Toen we in september vorig jaar als Raad instemden om voor drie maanden deze crisisnoodopvang in Elst te realiseren, waren we als GroenLinks ontzettend blij. Steun voor opvang was er gelukkig niet alleen in de Raad, maar ook in de omgeving. We hebben voornamelijk positieve geluiden gehoord. Enkele weken terug vroeg de veiligheidsregio of we de opvang met drie maanden wilden verlengen. En afgelopen raadsvergadering werd ons dit dilemma voorgelegd. We willen graag vluchtelingen opvangen, maar dat moet wel op een humane manier gebeuren. De huidige opvang is bedoeld voor een crisissituatie en daarom niet geschikt voor de vluchtelingen om daar lang te blijven. In de praktijk stromen mensen echter niet door naar andere opvang en zitten ze al maanden in de crisisnoodopvang. Al deze tijd kunnen mensen bijvoorbeeld niet zelf koken en moeten, ook 's nachts met kleine kinderen, naar buiten om naar de toiletruimte te gaan. GroenLinks was daarom voor verlening van de crisisnoodopvang van één maand, zodat we mensen niet op stel en sprong hoeven te verplaatsen maar er wel actief gezocht wordt naar een reguliere opvang waar mensen langer kunnen blijven. Dat standpunt werd breed gedragen en we zijn erg tevreden dat de gehele Raad heeft ingestemd met het verlengen van de opvang voor één maand.